صفحه محصول - مباني نظري و پيشينه پژوهش ویژگیهای شخصیتی

مباني نظري و پيشينه پژوهش ویژگیهای شخصیتی (docx) 29 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 29 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

پنج عامل بزرگ شخصیت ریشه‏های تاریخی الگوی پنج عاملی در صفات شخصیت نقطه ابتدایی برای طبقه‏بندی صفات، کلمات زبان عامیانه در توصیف شخصیت است. در آغاز کیلچز (1926)، بامگارتن (1943)، آلپورت و ادوبرت (1936) روان شناسان مختلفی بودند که از زبان عامیانه به عنوان منبعی برای تنظیم یک طبقه‏بندی علمی از صفات شخصیت استفاده کردند. آلپورت و ادوبرت (1936) یک مطالعه لغوی مربوط به شخصیت را در«فرهنگ بین‌المللی وبستر» انجام دادند. آن‌ها کلیه لغاتی را جمع‌آوری کردند که می‏توانست برای«تمیز و تشخیص رفتار یک فرد از دیگران به کار رود». نتیجه این کار 17953 واژه بود که حدود 5/4 درصد کل کلمات فرهنگ فوق الذکر را شامل می‏شد. آلپورت و ادوبرت در این فکر بودند که این هزاران صفت شخصیت را در یک طبقه‏بندی رضایت‏بخش سازمان‌دهی کنند که مورد استفاده روانشناسان در شغلشان برای درازمدت قرار گیرد. این موضوع، روانشناسان شخصیت را در بیش از 70 سال به خود مشغول کرده است (آلپورت و ادوبرت، 1936). آلپورت و ادوبرت (1936) سعی کردند فهرستی را که گردآوری کرده بودند به نظم درآورند. آلپورت و ادوبرت چهار طبقه اصلی را شناسایی کردند: اولین طبقه شامل گرایش‌های شخصیتی و کلی– شیوه‏های باثبات و پایدار سازگاری فرد با محیطش (مانند اجتماعی بودن، پرخاشگری و ترسویی) می‌شود. دومین طبقه شامل حالات، خلق و فعالیت‏های زودگذر (مانند ترس ، شادی و سرافرازی) می‌شود. سومین طبقه تا حد زیادی در برگیرنده قضاوت‏های ارزشی درباره رفتار و آبروی شخصی (مانند عالی – لایق تقدیر، عصبانی) می‌شود. آخرین طبقه شامل ویژگی‏های جسمی– توانایی‏ها و استعدادها و سایر اصطلاحاتی که این معادله بیانگر آن است که جنبه‏های توصیفی شخصیت حاصل آثار متقابل محیط و فطرت آدمی بر یکدیگر است (کریمی،1374). آیزنک سهم عوامل زیستی و ارثی را در خصوصیات شخصیتی 3/2 عوامل محیطی می‏داند. البته آیزنک عقیده دارد آنچه از طریق توارث تعیین می‌شود آمادگی برای کاری با رفتاری در موقعیت خاصی است (فدایی دولت، 1389). 2- 2- 1- 2- مفهوم شخصیت، تعاریف و گستره آن مفهوم شخصیت در روانشناسی یک مفهوم رایج و معمول و درعین‌حال پیچیده است. کاربرد عامیانه شخصیت به حد یک مفهوم مطلوب در دیدگاه فرد تنزل یافته است. در حالی که مفهوم علمی آن به طوری مورد مناقشه است که تمام تعاریف شخصیت سعی دارند نارسایی مفهوم آن را جبران کند(فدایی دولت، 1389). تنوع نظرات در حیطه شخصیت به حدی گسترده است که تعاریف بسیار زیادی از شخصیت ارائه شده است. هر انسان آمیزه‏ای از سه ویژگی نوعی، فرهنگی و فردی را در خود دارد و مجموعاّ کلیت منحصربه‌فردی را تشکیل می‏دهد که مورد توجه و امعان نظر روانشناسی شخصیت است. کلیت مفهوم و به همین لحاظ پیچیدگی آن، موجب شده است که واژه شخصیت به شیوه‏های مختلفی تعریف شود. آلپورت دراین‌باره به گردآوری و ذکر پنجاه تعریف متفاوت پرداخته است. این تفاوت‏ها طبعاً به اصل موضوع شخصیت مربوط نیست بلکه به مفهومی ارتباط دارد که از آن ساخته‏اند. برخی به جنبه‏های بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی شخصیت، برخی به عکس‌العمل‌های رفتاری و رفتارهای مشهود برخی به فرآیندهای ناهشیار رفتار آدمی و برخی به ارتباط‏های متقابل افراد با یکدیگر و نقش‏هایی که در جامعه بازی می‏کنند توجه نموده و شخصیت را بر همان مبنا تعریف کرده‏اند. بنابراین دامنه تعاریف از فرآیند درونی ارگانیسم تا رفتارهای مشهود ناشی از تعامل افراد در نوسان است. اما شخصیت در مفهوم کلی خود باید شامل، قواعد مربوط به کنش‏های منحصربه‌فرد افراد و قواعد مشترک بین آن‌ها، جنبه‏های پایدار و تغییر‏ناپذیر کنش انسان و جنبه ناپایدار و تغییرپذیر آن، جنبه شناختی(فرایند‏های تفکر)، جنبه‏های عاطفی(هیجانات) و جنبه‌های رفتاری فرد باشد. همین امر موجب می‌شود که ارائه تعریف جامعی که مورد توافق همه اندیشمندان در زمینه روانشناسی شخصیت باشد غیرممکن می‌شود (فدایی دولت، 1389). موضوع شخصیت به بیانی بسیار ساده، همان انسان واقعی است با همان وضعی که در خیابان، یا در کار یا هنگام فراغت دارد. پس، از نظر ما شخصیت یک کلیت روان‌شناختی است که انسان خاصی را مشخص می‏سازد. در نتیجه یک مفهوم انتزاعی نیست بلکه تجلی همین موجود زنده‌ای است که ما او را از بیرون می‏نگریم و از درون او را حس می‏کنیم. نگرش و حس کردنی که در مورد افراد متفاوت است پس روانشناسی در بحث شخصیت همواره تفاوت‌های فردی را مد نظر دارد و هدف آن تعریف هرچه صحیح‏تر این تفاوت‏ها و تعیین آن‌هاست. وقتی مفهوم شخصیت به معنای وسیع مورد نظر باشد، طبعاً مفاهیم خوی، مزاج و استعداد را که مبیین سه جنبه خاص هستند را در بر می‏گیرد. اصولاّ درباره هر عملی می‏توان از خود، سه سؤال کرد. با آن که ممکن است هر یک از این سؤال‏ها نسبت به سؤال‏های دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. می‌توان به ابزارها یا مکانیزم هایی که در یک عمل به کار می‌افتند دست یافت . می‌توان نسبت به طرز گسترش آن عمل و جنبه نیرو دهی آن، پویایی صوری آن، سرعت، نظم و شدت آن توجه داشت بالاخره می‌توان درباره معنای آن عمل از جهت مبنایی که دارد یا هدفی که دنبال می‏کند از خود سؤال کرد (مای لی، 1993). پس به این نحو می‌توان درباره سؤال اول با اصطلاح یا لفظ استعداد، درباره سؤال دوم با اصطلاح یا لفظ مزاج و درباره سؤال سوم با کلمه انگیزش پاسخ داد (مای لی، 1993). پیش از آنکه اصطلاح انگیزش رواج یابد هر چیزی را که در شخصیت به استعداد مربوط نبود و به مزاج تعلق نداشت، با لفظ خوی یا منش مشخص می‏کردند. افزون بر این، همه با این نکته نسبتاّ موافق‌اند که قسمت مزاج، بنا بر تعریفی که درباره آن بیان شد، در حکم مطمئن‏ترین و ریشه‏دارتری زمینه‏های فطری است. در حالی که در مورد استعداد و بیشتر از آن در مورد انگیزش‏ها، باید جایی برای تأثیر و نفوذ رویدادها به عبارت دیگر یادگیری قائل شد. درک مسأله شخصیت هدف نهایی و پیچیده‏ترین دستاورد روانشناسی است. هیچ آزمایشی در روانشناسی وجود ندارد که در شناساندن شخصیت سهیم نباشد، تذکر این نکته هرگز به معنای جزئی پنداشتن زمینه‏های دیگر روانشناسی، و بنا کردن شخصیت به منزله رشته رهنمود دهنده نیست بلکه در حکم برجسته ساختن این نکته است که هرکس به بررسی شخصیت می‏پردازد نباید، از دیگر قلمروهای روانشناسی ناآگاه باشد (مای لی، 1993). در این قسمت به چند مورد از تعاریف شخصیت که رویکردهای متفاوتی با یکدیگر دارند اشاره می‌شود : در لغت‏نامه وارن (1930) تعریف شخصیت چنین آمده است: شخصیت به جنبه‏های عقلی، عاطفی، انگیزشی و فیزیولوژیکی یک فرد گفته می‌شود. به عبارت دیگر به مجموعه مؤلفه‏هایی که انسان را سرپا نگه می‏دارد، شخصیت گفته می‌شود. در این تعریف مجموعه عوامل در کنار هم قرار داده شده اما اشاره‏ای به یکپارچگی این عوامل و پویایی آن‌ها نشده است. در واژه‏نامه انجمن روان‌پزشکی آمریکا شخصیت این‌گونه تعریف شده است: "راه و روش ویژه‏ای از تفکر، احساس، رفتار شخصی و طرح رفتاری ریشه‏داری که هر شخص به صورت خودآگاه و چه به صورت ناخودآگاه به عنوان سبک و سلیقه زندگی یا روش مطابق با محیط از خود نشان می‏دهد". به عبارت ساده‏تر شخصیت عبارت است از "حاصل جمع کلی از طرح‏ها و الگوهای داخلی و خارجی و انطباق با زندگی" (به نقل از راد ، 1984). آلپورت (1961) که به عقیده بسیاری بنیان‏گذار مطالعات نوین شخصیت است، شخصیت را این‌گونه تعریف می‏کند: "سازمان پویایی از سیستم‏های روان‌تنی فرد است که رفتارها و افکار خاص او را تعیین می‏کند". در این تعریف به یک عامل مهم یعنی سازمان‏یابی عوامل تشکیل‌دهنده شخصیت اشاره شده است. اما جنبه‏های رفتاری و فکری انسان از هم متمایز گردیده است، در حالی که این امر با مفهوم رفتار از نظر روانشناسی مغایر است. اما تعریف شلدون(1962) که تعریف کلی و جامع و مانع به نظر می‏رسد این است: "شخصیت سازمان پویا و زنده جنبه‏های ادراکی و انفعالی و آزادی بدنی (شکل بدن و اعمال حیات بدن) فرد آدمی است" (به نقل از فدایی دولت ،1389). هیلگارد (1983) در تعریف خود، از کلیت شخصیت فاصله گرفته و نوعی برگشت به قوای ذهنی را در تعریف خود نشان داده است. او شخصیت را چنین تعریف می‌کند: "شخصیت الگوهای معینی از رفتار و شیوه‏های تفکر است که نحوه سازگاری شخصی را با محیط تعیین می‏کند" (به نقل از فدایی دولت، 1389). در دو نظام تحولی نیز که فرآیند در آن‌ها کاذب است نکات قابل توجهی وجود دارد، به عنوان مثال فروید شخصیت را در مراحل اول فاقد جنبه‏های روانی می‏داند و لذا تکمیل و تکامل آن را به سال‌های بعد موکول می‏کند، در حالی که والن بحران شخصیت را به سه سالگی تنزل می‏دهد. با وجود این می‏توان شخصیت را در قالب تحول نگریست. در نظام تحولی، از ابتدا تا انتهای یک فرآیند مدنظر قرار می‌گیرد. در این صورت شخصیت تمام مؤلفه‏های تحولی را شامل خواهد شد و اگر تمام این مؤلفه‏ها را برای سازمان یافتن در نظر بگیریم، سازش از جنبه خاص و در موقعیت ویژه یک امر جزئی است، اما اگر سازش کلی مطرح باشد می‏توان آن را به عنوان شخصیت مطرح ساخت، در این صورت شخصیت چنین تعریف می‌شود: " شخصیت عبارت است از تمام ظرفیت‏های فراگیر فرد در سازگاری با محیط" (عبدالله زاده،1382). کتل از مقوله محتوای در شخصیت خارج شده و جنبه کاربردی شخصیت را در تعریف خود عنوان می‏کند و آن را چنین تعریف می‏نماید: "شخصیت چیزی است که به ما اجازه و امکان پیش‏بینی آنچه را که شخص در یک موقعیت معین انجام خواهد داد می‏دهد". (شولتز و شولتز، 1988، ترجمه سید محمدی، 1379، به نقل از فدایی دولت، 1389). طبیعی است که شخصیت در مفهوم کلی خود شامل مزاج، خوی، استعداد، هر سه خواهد بود اما قبل از اینکه اصطلاح شخصیت به کار رود این الفاظ یعنی مزاج و خوی و نیز منش و نفس به عنوان واژه‏های شخصیت به کار رفته و در حال حاضر نیز در مواردی به کار می‏روند (فدایی دولت، 1389). مزاج: از قدیمی‏ترین الفاظ به کار رفته به جای شخصیت است که به عنوان میل سرشتی شخص برای واکنش به محیط به گونه خاص وسیله‏ای در تعیین ساختمان شخصیتی فرد در نظر گرفته می‌شود. مزاج نوعی استعداد قلمداد می‌شود و مفهومی پایدارتر نسبت به منش است. واژه مزاج مترادف خلق‌وخوی قلمداد می‌شود. شخصیت تا مدتی در مقابل هوش قرار داشت. هوش جنبه آزادی و شخصیت جنبه عاطفی فرد تلقی می‏شد و به همین جهت مفهوم شخصیت مترادف خلق‌وخوی و مزاج قلمداد می‏گردید. خلق: حالت هیجانی پایدار را گویند که بر تجربه کلی شخص تأثیر می‏گذارد. اما هیجان حالت‏های ناپایدار و واکنش‏های کوتاه مدت گفته می‌شود (فدایی دولت، 1389). منش: در کشورهای اروپایی منش را مترادف شخصیت به کار می‏برند اما در میان اختلافات از واژه شخصیت استفاده می‏کنند و آن را اختلاف شخصیتی می‏نامند. در تعریف منش گفته می‌شود "هر نوع علامت، کیفیت، خاصیت یا صفتی که چیزی یا جریانی را از چیزها و اشخاص و حوادث دیگر جدا می‏کند." هرکسی دارای منش است ولی این منش به اعتبار خصوصیتی که در هر فرد پیدا می‌کند، به او وضع و حالی مخصوص می‏دهد و از دیگران ممتازش می‏سازد که آن را منش یا شخصیت اختصاص می‏نامند. دانشمندان زیادی از منش تعاریفی ارائه داده‌اند که از آن جمله می‏توان به موارد زیر اشاره کرد: والن عقیده دارد که: "منش روش عادی و ثابت واکنش مخصوص هر فرد آدمی است" لالاند منش را این‌گونه تعریف می‏کند: "مجموعه روش‏های عادی احساس و رفتاری است که فردی را از فرد دیگر متمایز می‏سازد" (فدایی دولت، 1389). روانکاوان منش را به صفات اصلی و اساسی اطلاق می‏کنند که در طول زندگی پیوسته به صورت اولیه باقی می‏ماند و برای سایر صفات و عادات، زمینه مؤثر تشکیل می‏دهند. ازاین‌رو گفته می‌شود منش، نه همه شخصیت، بلکه استخوان‏بندی و هسته مرکزی آن است. اکتسابات، منش را از بین نمی‌برد ولی آن را به صورت مخصوص در می‏آورد. منش به فرد اجازه نمی‏دهد که آینده خود را به دلخواه خود برگزیند و بسازد. هر منش در حدود امکانات می‏تواند آدمی را به راه‌های متعدد و محدود هدایت کند . بنابراین منش به حافظ(شاعر نامی ایران) اجازه نمی‏دهد نادر بشود و برعکس. اما حافظ می‏توانست به جای شاعر، فیلسوف یا نقاش یا هنرمند دیگری شود و نادر می‏توانست یک ورزشکار، یک مشت‌زن و یا کشتی‌گیر باشد (فدایی دولت،1389). تعریف مفهومی پنج عامل بزرگ شخصیت: الگوی پنج عامل بزرگ شخصیت زیربنایی در شخصیت به مثابه‏ی یک کشف بنیادی به نظر می‏رسد (گلدبرگ ،1993؛ نقل از کوروتکا و هانا، 2004). از نظر آلپورت شخصیت یک سازمان پویا از نظام روان‌شناختی و جسمانی درون فرد است که زیربنای الگوی عمل افکار و احساس و شامل 5 عامل بزرگ شخصیت است که مهم‌ترین‌ها از جمله روان‏رنجورخویی یا نوروزگرایی، برون‏گرایی، وظیفه‏شناسی، سازگاری، گشودگی نسبت به تجربه می‏باشد (گلدبرگ، 1993). 2- 2- 1- 3- ابعاد پنج‌گانه شخصیت ابعاد پنج‌گانه عبارت‌اند از: روان رنجور خویی(N) ، برون‏گرایی (E) پذیرا بودن یا گشودگی نسبت به تجربه (O) ، سازگاری (A) و وظیفه‏شناسی (C) بدین ترتیب با در نظر گرفتن اول حروف پنج‌گانه کلمه اقیانوس (OCEAN) به دست می‌آید (جان، به نقل از پروین، 1990). در اینجا به بررسی مقیاس‏های پنج عامل اصلی که برای درک شخصیت در سطح وسیع می‏باشد می‏پردازیم. 2- 2- 1- 3- 1- روان‏رنجورخویی(N) مؤثرترین قلمرو مقیاس‏های شخصیت تقابل سازگاری یا ثبات عاطفی با ناسازگاری یا روان‏نژند گرایی می‏باشد متخصصین بالینی انواع گوناگونی از ناراحتی‏های عاطفی چون ترس اجتماعی، افسردگی و خصومت را در افراد تشخیص می‏دهند، اما مطالعات بی‏شمار نشان می‏دهد افرادی که مستعد یکی از این وضعیت عاطفی هستند احتمالاً وضعیت‏های دیگر را نیز تجربه می‏کنند (مک گری و گوستا، 1992). تمایل عمومی به تجربه عواطف منفی چون ترس، غم، دستپاچگی، عصبانیت و احساس گناه و نفرت مجموعه حیطه N را تشکیل می‏دهد. هرچند N به چیزی بیشتر از آمادگی برای ناراحتی‏های روان‌شناختی دارد مقیاس این نسبت همانند سایر مقیاس‏ها پیش، یک بعد از شخصیت سالم را اندازه می‏گیرد. نمرات بالا ممکن است نشانه احتمال بالا برای ابتلا به برخی از انواع مشکلات روان‌پزشکی باشد اما مقیاس‏های N نباید به عنوان اندازه‌ای برای اختلالات روانی در نظر گرفته شود. ممکن است که به دست آوردن یک نمره بالا در مقیاس N با یک اختلال قابل تشخیص روانی همراه نباشد، از طرفی تمام اختلالات روانی با نمره بالا در N همراه نیست. به عنوان مثال یک فرد ممکن است اختلال شخصیت ضداجتماعی داشته باشد بی اینکه نمره بالایی در N داشته باشد. افرادی که نمرات آن‌ها در N پایین است دارای ثبات عاطفی بوده و معمولاً آرام، معتدل و راحت هستند و قادرند که با موقعیت‏های فشارزا بدون آشفتگی یا هیاهو روبرو شوند (پروین،1990). این رگه شامل ویژگی‏هایی مانند غم، عصبانیت و عدم عصبانیت است و در قطب مخالف آن پایداری هیجانی به ثبات خلقی و احساسی و آرامش اشاره دارد (دانلان و دیگران، 2004). 2- 2- 1- 3- 2- برون‏گرایی (E) برون‏گراها، البته جامعه‏گرا بوده اما توانایی اجتماعی فقط یکی از صفات است که حیطه برون‏گرایی دارای آن است. علاوه بر آن E دوست داشتن مردم، ترجیح گروه‏های بزرگ و گردهمائی‏ها، با جرات بودن فعال بودن و پرحرف بودن نیز از متمایل‏اند که بشاش باشند. همچنین سر‏خوش، با انرژی و خوش‌بین نیز هستند. مقیاس‏های حیطه Eبه طور قوی با علاقه به ریسک‏های بزرگ در مشاغل همبسته است (کاسته و همکاران، 1984). هرقدر که نشان دادن مشخصات برون‏گراها آسان است به همان اندازه نشان دادن ویژگی‏های درون‏گراها مشکل است. در برخی از توصیف‏ها درون‏گرایی باید به منزله فقدان برون‏گرایی در نظر گرفته شود تا به عنوان ضد برون‏گرایی ازاین‌رو افراد درون‏گرا خوددارترند تا غیر دوستانه، مستقل‌اند تا پیرو یکنواخت، متعادل‌اند تا کامل و البته دیر جذب (منظور این است که این افراد ترجیح می‏دهند تنها باشند). شاید گفته شود که این افراد کمرو هستند. افراد درون‏گرا لزوماً از اضطراب‏های اجتماعی رنج نمی‏برند. اگرچه این افراد روحیه بسیار شاد برون‏گراها را ندارند ولی آدم‏هایی غیر خوشحال یا بدبین نیستند (جان، 1990 به نقل از پروین). 2- 2- 1- 3- 3- انعطاف‏پذیری یا گشودگی نسبت به تجربه (O) به عنوان یک بعد اصلی شخصیت انعطاف‏پذیری در تجربه خیلی کمتری از E و N شناخته شده است. عناصر انعطاف‏پذیری چون تصور فعال، احساس زیباپسندی، توجه به احساسات درونی، تنوع‌طلبی، کنجکاوی ذهنی و استقلال در قضاوت اغلب نقشی در تئوری‏ها و سنجش‏های شخصیت ایفا نموده‏اند اما به هم پیوستگی آن‌ها در یک حیطه وسیع و تشکیل عاملی از شخصیت به‌ندرت مطرح بوده است. اشخاص منعطف هم درباره دنیای درونی و هم درباره دنیای بیرونی کنجکاو هستند و زندگی آن‌ها از لحظه تجربه غنی است. آن‌ها مایل به پذیرش عقاید جدید و ارزش‏های غیرمتعارف بوده و بیشتر و عمیق‏تر از اشخاص غیر انعطاف‌پذیر هیجان‏های مثبت و منفی را تجربه می‏کنند. مردان و زنانی که نمره پایینی از انعطاف‏پذیری می‌گیرند متمایل‌اند که رفتار متعارف داشته و دیدگاه خود را حفظ نمایند. این افراد تازه‏های آشناتر را ترجیح می‌دهند و پاسخ‏های عاطفی آنان خیلی محدود است. به نظر می‏رسد اشخاص انعطاف‏پذیر به‌طور ساده یک حیطه محدودتر دارند اما ثبات و علاقه بیشتری به فعالیت در حیطه خود نشان می‏دهند. همچنین آنان متمایل به حفظ وضعیت اجتماعی و سیاسی هستند اما این افراد نباید به عنوان افراد قدرت طلب در نظر گرفته شوند. انعطاف‏پذیری به نابردباری یا قدرت طلبی پرخاشگرانه دلالت ندارد. این ویژگی‏ها به احتمال زیاد نشانه درجه دلپذیری در سطح خیلی پایین است. فرد انعطاف‏پذیر ممکن است از نظر روانشناسان خیلی سالم‌تر یا رشد یافته‏تر باشد اما ارزش انعطاف ناپذیر یا انعطاف‏پذیر بستگی یک موقعیت دارد و افراد هر دو گروه کارهای مفید مؤثری در جامعه انجام می‌دهند (جان، به نقل از پروین، 1990). 2- 2- 1- 3- 4- سازگاری (A) همانند برون‏گرایی، سازگاری مقدمتا بُعدی از تمایلات بین فردی است یک فرد، سازگار اساساّ نوع دوست است. او نسبت به دیگران همدردی کرده و مشتاق است که کمک کند و باور دارد که دیگران نیز متقابلاً کمک کننده هستند. در مقابل فرد غیر سازگار ستیزه‌جو، خودمدار و شکاک نسبت به دیگران بوده و رقابت‌جو است تا همکاری کننده. افراد بسیاری مایل‌اند که سازگار بودن را هم به عنوان صفتی که از لحاظ اجتماعی مطلوب است و هم از لحاظ روانی حالت سالم‌تری است، را داشته باشند. این امر نیز حقیقت دارد که افراد سازگار مقبول‏تر و محبوب‏تر از افراد ستیزه‌جو هستند ولی باید توجه داشت که آمادگی برای جنگیدن در برابر منافع خود هم یک امتیاز است و لذا سازگار بودن در میدان جنگ یا در صحن دادگاه فضیلتی محسوب نمی‏شود. همچنین تفکر انتقادی و بدبین بودن در علم نیز به تحلیل‏های صحیح علمی کمک می‏کند هیچ ‏یک از دو قطب انتهایی این عامل از نقطه نظر جامعه مطلوب نیست و نیز هیچ یک لزوماً در مورد سلامت روانی فرد نیز مفید نمی‏باشد (هورنای، 1945). افراد دارای نمره بالا در رگه سازگاری دارای ویژگی‏هایی همچون اعتماد، رک‏گویی، دگر دوستی، همراهی، تواضع و دل‌رحمی هستند (آتش‏افروز، پاکدامن و عسگری، 1378). در واقع این رگه صداقت، دگر دوستی و همدردی را در بر می‌دارد و در تضاد با خصومت بدبینانه و خودمیان بینانه (اویا و همکاران، 1995). نمره پایین در A حالات خودشیفتگی، ضداجتماعی و اختلال شخصیتی پارانویید همراه بوده در حالی که نمره بالا در Aبا اختلال شخصیتی وابسته همراه است (کاستا و مک گری، 1990). 2- 2- 1- 3- 5- وظیفه‏شناسی (C) تعدادی از تئوری‌های شخصیت بخصوص تئوری روان پویایی به کنترل تکانه‌ها توجه دارد. در طول دوره رشد اغلب افراد یاد می‏گیرند چگونه با آرزوهایشان کنار بیایند و ناتوانی در جلوگیری از تکانه‌ها و وسوسه‌ها کلاّ نشانه‏ای از بالا بودن N در میان بزرگ‌سالان است. کنترل خود، همچنین می‏تواند به مفهوم قدرت طرح‌ریزی خیلی فعال سازمان‌دهی و انجام وظایف محوله به نحو مطلوب نیز باشد. تفاوت‌های فردی موارد احساس با وجدان بودن است. فرد با وجدان هدفمند با اراده و مصمم می‏باشد. افراد موفق، موسیقیدان بزرگ و ورزشکاران به نام این صفات را در حد بالا دارند. نمره بالا C با موفقیت شغلی و تحصیلی همراه است. پاکیزگی زیاد و (معتاد کار) بودن اجتناب کند. با وجدان بودن جنبه‌ای از آن چیزی است که مدتی(منش) نامیده می‏باشد. افراد با نمره بالا در C زیاد دقیق خوش قول و مطمئن هستند اما افراد با نمرات پایین در C لزوماً فاقد اصول اخلاقی نیستند اما در به‌کارگیری اصول اخلاقی زیاد دقیق نیستند. همچنین آنان در تلاششان برای رسیدن به هدف‏هایشان بی‌حال هستند. مدارکی که وجود دارد که این افراد خیلی لذت‌گرا بوده و علاقه زیادی به امور جنسی دارد (مک کری و همکاران، 1986) افراد واجد تعهد بالا که بر خود تسلط دارند درگیری‏هایی را که بالاجبار در روابط به وجود می‏آید سازنده‏تر اداره می‏کنند (دانلان و همکاران، 2005). این افراد به اصول پایبند هستند و برای اهدافشان تلاش می‏کنند (اویا و همکاران، 1995). 2- 3- پیشینه پژوهش 2- 3- 1- پیشینه داخلی نادی و سجادیان (1389) در پژوهشی تحت عنوان بررسی تحلیل مسیر رابطه بین ویژگی های شخصیتی و وابستگی به اینترنت با کیفیت زندگی کاربران کافی نت های شهر اصفهان، 300 نفر را با روش نمونه گیری خوشه‌ای- تصادفی چند مرحله ای مورد بررسی قرار دادند. نتایج حاکی از آن است که بین وابستگی به اینترنت و بعد کیفیت اجتماعی رابطه منفی و معناداری وجود داشت و از میان ویژگی‌های شخصیتی ابعاد برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی و خوشایندی با وابستگی به اینترنت اربطه منفی و معناداری به دست آمده است. به طور کلی بین ویزگی های شخصیتی و وابستگی به اینترنت با کیفیت زندگی رابطه وجود داشت. در پژوهش دیگر نصر اصفهانی و اعتمادی (1391) عنوان بررسی رابطه ویژگی‌های شخصيتی با هوش معنوی و کيفيت زنذگی در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی، 100 دختر و 100 پسر دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 89 - 88 را مورد بررسی قرار دادند. یافته ها نشان داد که هوش معنوی و همچنین کیفیت زندگی با ابعاد شخصیتی برون‌گرایی، دلپذیر بودن، وجدان گرایی و تجربه پذیری رابطه مثبت معنادار و با روان نژندگرایی رابطه منفی معناداری داشت.از بین ویژگی‌های شخصیتی سه ویژگی برون‌گرایی، دلپذیر بودن، روان نژندگرایی توانستند حدود 20 درصد از واریانس هوش معنوی را تبیین کنند. همچنین دو ویژگی روان نژندگرایی و وجدان گرایی نیزتوانستند حدود 41 درصد واریانس کیفیت زندگی را تبیین نمایند. همچنین روابط مشاهده شده بین کیفیت زندگی و ویژگی‌های شخصیتی این مساله را نشان می‌دهد که افراد با کیفیت زندگی بالاتر می‌توانند روابط بین فردی سالم تر و موفق تری برقرار نموده و رضایت دیگران را جلب نمایند. همچنین صفوی، صمدی و محمودی (1392) در پژوهشی با عنوان بررسی خود پنداره و ارتباط آن با کیفیت زندگی مبتلایان دیابت نوع دو، 280 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی (ره) شهر اردبیل به روش تصادفی ساده را مور بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که بیشتر بیماران سطح خودپنداره (98 نفر، 5/34%)، کیفیت زندگی (123 نفر، 9/43%) پایینی داشتند. نتایج حاصل از آزمون کای دو (0.001 P =) و ضریب همبستگی پیرسون (0.91=r) نشان داد که بین خودپنداره و کیفیت زندگی مبتلایان به دیابت نوع دو ارتباط آماري معنی داري وجود دارد. با توجه به یافته هاي حاصل از این مطالعه، خودپنداره و کیفیت زندگی ارتباط مستقیمی دارند. همینطور اصغری نکاح، مشهدی و حیدری پور (1392) در تحقیق با عنوان رابطه هوش هیجانی، کیفیت زندگی و ویژگی‌های شخصیتی با سلامت روان در افراد با معلولیت (ناتوانی) جسمی حرکتی، تعداد 60 نفر (30 دختر و 30 پسر) از میان معلولین جسمی حرکتی مجتمع نیکوکاری آموزشی توان یابان مشهد را مورد پژوهش قرار دادند. تحلیل داده‌ها نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی و کیفیت زندگی با چهار بعد سلامت روان همبستگی مثبت و معناداری دارند در حالی که بین مؤلفه‌های هوش هیجانی با سلامت روان همبستگی معناداری وجود ندارد، همچنین بین مؤلفه‌های ویژگی‌های شخصیتی و کیفیت زندگی همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد و بین مؤلفه‌های هوش هیجانی با ویژگی‌های شخصیت و کیفیت زندگی همبستگی منفی است و معنادار نمی‌باشد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که ویژگی‌های شخصیت و کیفیت زندگی متغیرهای تبیین کننده واریانس و پیش بین سلامت روان هستند. نتایج حاکی از آن بود که ویژگی‌های شخصیت و مؤلفه‌های آن و نیز کیفیت زندگی با مؤلفه‌های سلامت روان رابطه‌ای مستقیم داشته و قادر به پیش‌بینی آن می‌باشند. حمید و زمستانی (1392) در تحقیقی تحت عنوان رابطه هوش معنوي و ويژگي هاي شخصيتي با كيفيت زندگي در دانشجويان پزشكي، 160 نفر از دانشجویان پزشکی در سال تحصیلی 89 - 88 که به صورت خوشه‌ای تصادفی برگزیده شده اند را مورد پژوهش قرار دادند. نتايج حاصل آشكار ساخت كه ميان هوش معنوي و ويژگي هاي شخصيتي با كيفيت زندگي روابط چندگانه مثبت معنی داري وجود دارد (0.001 p<). هوش معنوي بيشترين رابطه مثبت را با كيفيت زندگي دارد. همچنين روانژندگرایی بيشترين رابطه منفي را با كيفيت زندگي دارد. ويژگي هاي شخصيتي روان نژندگرايي، دلپذير بودن و وجدان گرايي به ترتيب بيشترين سهم را در تبيين كيفيت زندگي دارند. ميان هوش معنوي و ويژگي هاي شخصيتي با كيفيت زندگي روابط چندگانه مثبت و معنی‌داري وجود دارد. همچنین ابوالقاسمی، صادقی و شهری (1392) نیز در تحقیقی با عنوان ارتباط عامل های شخصیت، تنظیم و بازشناسی هیجان با کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن، 80 بیمار را مورد مطالعه قرار دادند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان می‌دهد که بین تنظیم هیجانی مثبت ، تنظیم هیجانی منفی، برون‌گرایی، گشودگی و با وجدان بودن و بازشناسی هیجانی با کیفیت زندگی رابطه دارند. همچنین نتایج تحلیل گرسیون چندگانه نشان داد که حدود 22 درصد واریانس کیفیت زندگی توسط متغیرهای مورد مطالعه تبیین می‌شود. این یافته ها نشان می‌دهند که عامل‌های شخصیتی و هیجانی نقش مهمی در پیش‌بینی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن دارند. در آخر ایل بیگی قلعه نی و رستمی (1393) در پژوهشی با عنوان ابعاد شخصیتی HEXACO، تنظیم هیجانی و راهبردهای مقابله با استرس در پیش‌بینی کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن، 100 بیمار از مراجعه کننگان به مراکز درمانی را مورد بررسی قرار دادند. نتایج داده‌ها حاکی از آن بود که تهییج پذیری ، برون‌گرایی، راهبرد مقابله ای مساله مدار، راهبرد مقابله ای هیجان مدار، ارزیابی مجدد و سرکوبی هیجان با کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که 28 درصد از واریانس کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن، توسط ابعاد شخصیتی HEXACO، تنظیم هیجانی و راهبردهای مقابله با استرس تبیین می‌شود. سپاه منصور و همکاران (1392) در پژوهشی با عنوان «رابطه ی ویژگی های شخصیتی و خود پنداره با خود تنظیمی یادگیری در دانشجویان» نشان داد که، بین سه مولفه ویژگی های شخصیتی توافق، مسئولیت پذیری و باز بودن با خودپنداره رابطه مثبت و معنادار و با بُعد روان رنجورخوئی رابطه منفی وجود داشت. 2- 3- 2- پیشینه خارجی ساری و سنکسون (2008) در پژوهشی با عنوان بررسی کیفیت زندگی در مدرسه و خودپنداره در بین دانش آموزان ابتدایی، 493 دانش آموز (235 دختر و 258 پسر) را مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که بین تمام ابعاد مقیاس خود پنداره کودکان با کیفیت زندگی در مدرسه رابطه معنی‌داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که، متغیرهای "رفتار"، "محبوبیت"، "شادی"، "وضعیت فکری و مدرسه" و "اضطراب" دانش آموزان ابتدایی با کیفیت زندگی در مدرسه رابطه معناداری وجود دارد . اما با متغیر "عملکرد فیزیکی " رابطه معناداری وجود ندارد. یافته ها نشان داد که متغیر "رفتار" دانش آموزان از بین پنج متغیر دیگر با کیفیت زندگی در مدرسه بالاترین سطح معناداری را دارد. همینطور یاهایا، رمالی، بوون، عبد غفار و زکریا (2009) در تحقیقی با عنوان رابطه بین خودپنداره و شخصیت و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه، 270 دانش آموز را مورد بررسی قرار دادند. یافته های پژوهش نشان داد که بین ابعاد خودپنداره و شخصیت دانش آموزان بر طبق جنسیت آنان تفاوت معنی‌داری وجود دارد. همچنین تجزیه و تحلیل همبستگی پیرسون نشان داد که هیچ رابطه معنی دار ی بین ابعاد خودپنداره و شخصیت با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان وجود ندارد. در پژوهشی دیگر مداحی، خلعتبری، صمد زاده، امرایی، احمدی، کیخافرزانه ( 2011) با عنوان بررسی کیفیت زندگی و ویژگی‌های شخصیت NEO (صفات پنج عاملی) در مورد اضطراب مرگ در دانشجویان دانشگاه شاهد، 55 دانشجو را مورد بررسی قرار دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که بین کیفیت زندگی با ویژگی شخصیتی توافق پذیری همبستگی مثبت و معنی دار و بین کیفیت زندگی با ویژگی شخصیتی روان نژند همبستگی منفی معنی‌داری وجود دارد. علاوه بر این، بین کیفیت زندگی و دیگر ویژگی‌های شخصیتی (برونگرایی، باز بودن به تجربه و با وجدان بودن) رابطه مثبت غیر معنادار اما با اضطراب مرگ رابطه منفی و معنادار وجود دارد. همچنین با اضطراب مرگ و ویژگی‌های شخصیتی روان نژند همبستگی مثبت و معناداری ، و با ویژگی‌های شخصیتی توافق پذیری همبستگی منفی معنادار و با دیگر ویژگی‌های شخصیتی (برونگرایی، باز بودن و با وجدان بودن) رابطه منفی غیرمعناداری وجود دارد. لومباردو و آلیتا (2013) ارتباط خودپنداره ، افسردگی و کیفیت زندگی گروه خلبان مداخله آسیب دیده مغزی را مورد تحقیق قرار دادند. یافته ها نشان داد کاهش افسردگی با افزایش کیفیت زندگی و گرایش به سمت افزایش خودپنداره ارتباط دارد. همچنین افزایش خودپنداره درسراسر مداخله با افزایش کیفیت زندگی ارتباط داشت. در آخر دولگان، ساوازر و یازگان (2014) در پزوهشی تحت عنوان رابطه بین کیفیت زندگی و خودپنداره در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی، 70 کودک را مور بررسی قرار دادند. یافته ها حاکی از رابطه قوی و مثبت و معنادار بین ADHD و خودپنداره می‌باشد. این مطالعه مبنی بر این بود که که اختلال نقص توجه/بیش فعالی بر کیفیت زندگی و خودپنداره کودکان اثر منفی می‌گذارد. منابع فارسی ابوالقاسمی، عباس؛ صادقی، حسن و شهری، مریم. (1392). ارتباط عامل های شخصیت، تنظیم و بازشناسی هیجان با کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن. مجله روان شناسی سلامت، سال دوم، شماره 2. اصغری نکاح، سید محسن؛ مشهدی، علی و حیدری پور، منا (1392). رابطه هوش هیجانی،کیفیت زندگی و ویژگی‌های شخصیتی با سلامت روان در افراد با معلولیت (ناتوانی) جسمی حرکتی. توانبخشی، دانشگاه فردوسی مشهد، شماره 14، صص 49-40. ایل بیگی قلعه نی، رضا و رستمی، مریم. (1393). ابعاد شخصیتی HEXACO، تنظیم هیجانی و راهبردهای مقابله با استرس در پیش‌بینی کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران، دوره 24، شماره 112، صص 76-67. پارک، جی،ای و پارک، ک. (1980). کلیات خدمات بهداشتی؛ مترجم: شجاعی،ت. افضلی، ملک. (1376). تهران: نشر سماط. پوراسلامی، محمد؛ ایار، سعید و سرمست، حمیده. (1379). واژه نامۀ ارتقاء سلامت. تهران: دفتر ارتباطات و آموزش بهداشت، وزارت بهداشت ودرمان و آموزش پزشکی. حبیبی سولا، عقیل؛ نیکپور، صغری؛ سیدالشهدایی، مهناز و حنانی، حمید. (1387). بررسی رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و کیفیت زندگی در سالمندان. مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل. دوره هشتم، شماره اول ، صفحات 36-29. حسن‌زاده، رمضان؛ حسینی، سید‌حمزه و مرادی، ذبیده (1384). بررسی رابطه بین خودپنداره کلی دانش‏آموزان و عملکرد تحصیلی آن‌ها. فصلنامه دانش و پژوهش در روان شناسی، سال هفتم، شماره 24. حمید، نجمه و زمستانی، مهدی. (1392). در تحقیق تحت عنوان رابطه هوش معنوي و ويژگي هاي شخصيتي با كيفيت زندگي در دانشجويان پزشكي. مجله پزشكي هرمزگان، سال هفدهم، شماره چهارم. صص 355-347. دهداری، طاهره. (1381). بررسی تأثیر آموزش بر کیفیت زندگی بیماران با عمل جراحی قلب باز. رسالۀ کارشناسی ارشد، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس. ذکایی، رضا. (1378) بررسی رابطه‌ی خودپنداره و سبک های اسناد با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر سال سوم رشته‌ی علوم تجربی در دبیرستان های دولتی شهر تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران. رقیبي، م و میناخاني، غ. (1390). ارتبان مدیریت بدن با تصویر بدني و خودپنداره. دانش و پژوهش در روان‌شناسی کاربردی، 12(4)، 72- 81 . روش بلا، آن ماری و نیون. (1370). روانشناسی اجتماعی: مقدمه ای بر نظریه ها و آئین ها. ترجمه دکتر سید محمد دادگران، انتشارات مروارید. سپاه منصور، مژگان؛ امامی پور، سوزان و حبیبی فر، مائده سادات. (1392). رابطه ی ویژگی های شخصیتی و خود پنداره با خود تنظیمی یاد گیری در دانشجویان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، چاپ نشده. شفیع آبادي، عبدالله (1384). فنون و روشهاي مشاوره، تهران، انتشارات ترمه. شولتز، دوان (بی تا). روان‌شناسی کمال. ترجمه گیتی خوشدل (1386). تهران: نشر نی. صفوی، محبوبه؛ صمدی، نسرین و محمودی، محمود. (1392). بررسی خود پنداره و ارتباط آن با کیفیت زندگی مبتلایان دیابت نوع دو. مجله علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، دوره 23، شماره 2، صص 148 تا153. صنم نژاد، غ. (1386). بررسي نیمرخ رواني، هوش هیجاني و خودپنداره در افراد ناکام در عشق و افراد غیرناکام در عشق. پایان نامۀ کارشناسي ارشد مشاوره، دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتي، دانشگاه تهران. عباسی، فاطمه. (1391). اثر ناتوانی و افسردگی بر کیفیت زندگی مبتلایان به مولبپیل اسکلروزیس. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم پزشکی قزوین. عزیزی ابرقوئی، محسن. (1389). رابطه بین خودکارآمدی و کیفیت تجارب یادگیری با فرسودگی تحصیلی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه علامه طباطبایی تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. غفاری، غلامرضا و امیدی، رضا. (1388). کیفیت زندگی. نشر شیرازه؛ چاپ اول. غلامی، یونس. (1384). بررسی مقایسه ای انگیزه ی پیشرفت و خودپنداره‌ی دانش آموزان پایه‌ی هشتم کشورهای مختلف با پیشرفت تحصیلی علوم آنان در تکرار سومین مطالعه‌ی بین‌المللی ریاضیات و علوم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی. فتحی آشتیانی، علی. (1374). بررسی تحولی تصور از خود، حرمت خود، اضطراب و افسردگی در نوجوانان تیزهوش و عادی. پایان‌نامه دکتری، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران. فدایی دولت، ا. (1389). رابطه ویژگی شخصیتی با راهبردهای مقابله ای و بهزیستی ذهنی معلمان شهرستان مهر. دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی تهران، پایانامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی وروانشناسی. فراهانی، م؛ شکری، ا؛ گراوند، ف و دانشورپور، ز. (1387). تفاوت فردی در استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی: نقش سبک های مقابله‌ای با تنیدگی. مجله علوم رفتاری، دوره 2، شماره 4، 297-304. فشاركي، محمد؛ مير، مسعود؛ صفوي، محبوبه و فرهادي، سيده سميه (1390). بررسي ارتباط كيفيت زندگي و راه هاي مقابله با استرس در خانوادة بيماران مبتلا به MS مراجعه كننده به انجمن MS شهرستان اهواز در سال 1387. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني اهواز، دوره 10، شماره 74، صفحات: 563- 572. فيضي، ويدا؛ قاضي، پيام؛ دولتشاهي، مرجان و ناديا حتمي، زينت (1385). كيفيت زندگي در مبتلايان ويتيليگو مراجعه كننده به بيمارستان رازي. مجله دانشكده پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي تهران، دوره 64، شماره 50، ص 54-4. کامکاری، محمود و عسگریان کامبیز، مهناز. (1389). آزمون های روان‌شناختی. نشر ویرایش. محمودی، زهرا. (1377). بررسی رابطه‌ی خودپنداره، یادگیری خودتنظیم و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ی دوم راهنمایی شهرستان شهریار در سال تحصیلی 76-75. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه تربیت معلم تهران. نادی، محمد علی و سجادیان، ایلناز. (1389). تحلیل مسیر رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و وابستگی به اینترنت با کیفیت زندگی کاربران کافی نت های شهر اصفهان. مجله تحقیقات علوم رفتاری، دوره 8، شماره 1. نصر اصفهانی، نرگس و اعتمادی، اجمد. (1391). رابطه ویژگی‌های شخصيتی با هوش معنوی و کيفيت زندگی در دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی. مجله تخصصی پژوهش و سلامت، مرکز تحقیقات توسعه اجتماعی و ارتقای سلامت گناباد، دوره‌ی 2، شماره 2، صص 235-226. نوربخش، پ و حس پور، ق. (1383). بررسي مقایسه‌ای عرت نفس و خودپندارۀ پسران ورزشکار و غیرورزشکار دورۀ متوسطۀ نواحي آموزش و پرورش شهر اهواز و رابطۀ آن‌ها با پیشرفت تحصیلی. حرکت، 21، 32-19. منابع لاتین Amrai K, Farhani A, Ebrahimi M, Bagheriyan V. (2011). Relationship between personality traits and spiritual intelligence among university students. Social and Behavioral Sciences; 15: 609˚612. B Resnick, E S Nahm. (2001). Reliability and validity testing of the revised 12- item short - form Health survey in older adults, Journal of Nursing Measurment. Volume: 9, Lssu: 2, Pages: 151-161. Cadena JM, Vinaccias SM, Pcrez AP.(2003). The impact of disease activity onthe quality of life, mental and family dysfunction in Colombian patients with rheumatoid. ArthritisJournal of Clinical Rheumatology; 9(3): 142-50. Calman, K. C. (1984). Quality of life in Cancer Patients-A Hypothesis. Journal of Medical Ethics. 10. Campbell-sills,l.,cohan,s.l&stein,m.b.(2006)relationship of resilience to personality,coping and psychiatrics symptomsin young adults behavior Researgh and therapy,44(1)585-599. Campbell, J. d., Trapnell, P. D., Lavelle, L.F., Katz, I.M., Heine, S.J., & Lehman, D.R. (1996). Self-concept clarity: Measurement, personality correlates and cultural boundaries. Journal of Personality and Social Psychology, 70, 141-56. Carven R. (2000).The structure and development of young children's concept and relation to academic achievement. Educational information with the personal Thuch. Eric No, ED 443522. Publication type;; 143-50. Cooper, C.L. & Pervin, L.A (1998).A definition of personality, Personality, critical concept in psychology. Routledge press, London and New York. Costa,p-r,teracciano,A&mccrae,R.R.(2001).gander Differncecin . Cousins, R,.&Hons, B ,B .SC. (2001). Prediction subjective quality of life the contributions of personality and perceived control. (Unpublished degree of doctora of psychology clinical. Deakinuniversity.Retrieved on September 15, 2011 from www.deakin.edu.au/research/acqol/publications/.../thesis-cousins-r.doc. DeNeve, K. M., & Cooper, M.A. (1998). The happy personality: A meta- analysis of 137 personality trait and subjective well-being, psychological bulletin. 124, 197-229. Dolgun G. Savaşer S., Yazgan Y. (2014).Determining the correlation between quality of life and self-concept in children with attention deficit/hyperactivity disorder. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing Volume 21, Issue 7, pages 601–608. Donnelan, M.B. conger .R.D.8 Bryant, c.m. (2004). Thebig Five and enduring Marnages. Journal of Research in personality.38.481.504 Eldar.R. (2003). Quality of life: an outcome of multiple sclerosis. 44(6):786-8. Ferrance، C: Powers، M. (1985) Quality of Life Index: Development and Propertied. Adv Nursci. Gibbons, M. B. C, Crits-Christoph, P., Stirman, S, W., Gallop, R., Goldstein, L. A. Temes, C, M, & Ring-Kurtz, S. (2009).Journal consult clinical psychology. 77(5), 801-813. Goldberg, L. R. (1993). The structure of phenotypic personality traits.American Psychologist, 48, 26-3. Haghshenas H. (2006). Five factor Personality Characteristics Project. 1st ed. Shiraz: Shiraz University of Medical Sciences. P 17-34. Hayes N, Joseph S. (2003). Big 5 correlate of three measures of subjective well-being. Pers Individ Dif; 18: 663-668. Higgins, E. T. (1987). Self Discrepancy: A Theory relating self and affect, Psychological Review, 94(3), 319-340. Hoseinia A.(2001). Marriage mental health and married. 1ST ed. Publications: Tehran; 56. John. O.P. & srivastava, s. (1999). The Big Fire Taxonomy: History Meaasurement and The oretical perspectives, pervin LA.8 John, O.P. (Ed), Handbook of personaltiy Theory and Research (pp-102 – 138) the cuitford press. Kiamehr J. (2002).Normalization of NEO personality inventory and exploration of it's. Factor analysis in the students of University of Tehran [dissertantion]. Allameh Tabatabai University. Kindermans, H. P. J., Huijnen, I. J., Goossens, M. J. B., Roelofs, J., Verbunt, J. A., &Vlaeyen, J. (2011). Being hn pain: The role of self discrepancieshn the emotional experience and activity patterns of patients with chronic low back pain, Retrieved on may 1, 2011 from www.elsevier.com/locate/pain. Korotkov D, Hanna E.(2004). The five factor model of personality: strengths and limitations in predicting Health status, sick-role and illness behavior. Pers Individ Dif ; 36, 187-199. Lombardo, Alita.(2013). A Self-Concept Group Intervention Pilot Study for Individuals with an Acquired Brain Injury: The Relationship between Self-Concept, Depression and Quality of Life. ALLIANT INTERNATIONAL UNIVERSITY, 109 pages; 3567586. Montazeri. A, Vahdaninia.M, Mousari. S J. h Omidvari.S. (2009).The Iranian version of 12- ite Short Form Health survey (SF-12): Factor structure, internal consistency and construct validity social sciences, Miscellaneous Papers.BMC Public Health.Volume: 9, Issu: 1, Publisher: Biomed central Pages: 341. Maddahi.M E, Khalatbari. J, Samadzadeh. M, Amraei.M, Ahmadi.R, Keikhayfarzaneh. M. (2011).The Study of the Quality of Life and Personality Traits of NEO Five Factors Concerning Death Anxiety in Shahed University Students. International Journal of Scientific & Engineering Research, Volume 2, Issue 12, 1 ISSN 2229-5518. Maher, E. (1999). Subjective quality of life, perceived control, and dispositional optimism among older people.unpublished Bachelor of Science (honour) Degree. School of psychology. Retrieved on May 15, 2011 fromwww.deakin.edu.au /research /acqol/publications/.../thesis-maher-e.pdf. Marsh, H.W. (1989). Sex differents in the development of verbal and mathematic constructs. The high school and beyond study. American educational research journal 26, 191-225. MC Crae R.R, Costa P.T.Jr. (1991). A five. Factor Theory of Personality.in .L.A.pervin Q O.P. john (Eds.), Handbook of personality Newyork: Guilford; 2nded:139-153. MC Crae, RR.8 cosra p.T.jr. (1986). personaltiy coping, and coping Effectiveness in an Adult sanple. Journal of personaltiy 54,385-405. McCrae RR, Costa PT. (2003).Personality in adulthood. NewYork: Guilford McCrae, R. R., & Costa, P.T. (2003). Personality in adulthood, A five factor theory perspective, New York & London, Guilford press. McDaniel, B. L., Grice, J. W. (2005). Measuring self discrepancy on the Big Five personality traits with the repertory Grid. Retrieved from on may2, 2011 from www.uniphiz.com/digital_physiognomy. MirShamsi F.(2009). Relationship between intelligence and spiritual quality of life for Technical Students - Engineering Azad University of Yazd in the public and the academic year 1387-1388 [dissertation]. Tehran: AllamehTabatabaie University. [In Persian] Mohammadi Y (Translator).(2008).Developmental Psychology, by: BrukeL.A, 10th ed., Tehran, Arasbaran Pub.,2008 [Persian]. Nel، E; Uys، HH (1993). The Effect Of Preparative Teaching on the Emothional Attitude of Patients Undergoing Coronary Bypass Surgery Curations Ogdan, M. (2004). Health psychology. A text book 3rd.MeGraw-Hill Education. Rinn AN, Cunningham LG. (2008). Using self-concept instruments with High ability college students: reliability and validity evidence. Gifted Child Quarterly; 52(3): 232-242. Sarı, M., Cenkseven, F., (2008). Quality of school life and self-concept among elementary school students. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi [Bağlantıda]. 5:2. Erişim: http://www.insanbilimleri.com. Volume: 5 Issue: 2. Sawatzky, R. (2002). A Meta-analysis of the relationship between spirituality and quality of life. Unpublished requirements for the degree of Master of Science. The Faculty of Graduate studies. Retrieved on September 18, 2011 from www.ricksawatzky.com/Rick/.../Spirituality%20and%20QOL %20Thesis.pdf. Sawatzky, R. (2007). The measurement of quality of life and ITS relationship with perceived health status inadolescents. (Unpublished PhD thesis). The Faculty of Graduate Studies (nursing). Retrieved on September 18, 2011 from www.ricksawatzky.com/mslss/Dissertation_RickSawatzky.pdf. Sirgy MJ, Grzeskowiak S, Rahtz D. (2007). Quality of College Life (QCL) of students: Developing and validating a measure of well-being. Social Indicators Research; 80: 343-360. Widiger TA, Seidlits L. (2002).Personality, psychopathology, and aging. Research in personality; 36: 335-362. Widiger TA. (2005).Five factor model of personality disorder: Integrating science and practice. J Res Pers; 39; 67-83. Woolfolk, A.E. (1993). Educational psychology. (5th. Ed). Boston: Allyn and Bacon. Yahaya. A, Hashim. SH, Ramli. R, Boon.Y, Abd Ghaffar.M N, Zakariya.Z.(2009). Relationship between Self Concepts and Personality and Students’ Academic Performance in Selected Secondary Schools. European Journal of Social Sciences – Volume 11, Number 2.