صفحه محصول - تحقیق دوومیدانی

قسمتی از متن:

دوومیدانی

حرکت فعال در هر موجودی، به خصوص در انسان­ها با راه رفتن، دویدن و پرش کردن شروع می­شود. بنابراین رشته دو و میدانی که از دو­ها و پرش­ها و پرتاب­ها تشکیل شده با طبیعت انسان­ها سازگاری دارد و پایه رشد و تکامل اولیه کودکان است. به همین دلیل مهارت­های حرکتی پایه شامل دویدن، پرش کردن، پرتاب کردن، لی لی کردن، راه رفتن، عبور از موانع، حمل اشیاء، دریافت اشیاء و. . . را در سنین کودکی به کودکان آموزش می­دهند. امروزه این رشته یکی از مواد اصلی المپیک است و تنوع آن به حدی است که ورزشکاران تمام کشور­های جهان در آن حضور فعال دارند و تعداد مدال­های آن در المپیک یکی از بالاترین تعدادهاست و صحنه­های رقابتی آن طرفداران بسیار دارد. امروزه نقش سازنده شرکت در تمرینات دوومیدانی در بهبود قابلیت­های جسمانی و حرکتی بر کسی پوشیده نیست، تمرینات سیستماتیک و منظم دویدن با روش­های تکراری، اینتروال، فارتلک، سرعتی، صحرانوردی و ترکیبی از ان­ها در بهبود و کارایی سیستم­های انرژی در بدن نقش اساسی دارد و جزئی مهم از تمرینات فصل آماده سازی اغلب رشته­های ورزشی را تشکیل می­دهد. تحقیقات مربوط به توانایی­های بدن و کارایی اندام­ها و چگونگی تغییرات و سازگاری­های سلولی آن­ها مستلزم برنامه ریزی دقیق از نظر شدت، تکرار، زمان انجام کار و استراحت است از طریق برنامه­های دو و مبدانی قابل اجراست.

مسابقات دوومیدانی درپیست دو و میدانی 400 متر در هوای باز و 200 متر در فضای بسته برگزار می­شود. در حال حاضر دو و میدانی بطور رسمی شامل 24 ماده برای آقایان و 23 ماده برای خانم­ها می­باشد. چاله­های پرش طول، سه گام و دوایر پرتاب­های وزنه، دیسک، چکش و همچنین باند و قوس پرتاب وزنه، نیزه و باند پرش ارتفاع، پرش با نیزه در محل، میدانی­ها را تشکیل می­دهد.

تمام موارد فوق دارای استاندارد­های بین المللی خاص خود می­باشد که تمام کشور­های عضو بایستی از این مقررات بهنگام انجام مسابقات پیروی کنند.

تاریخچه دوومیدانی

تاریخچه دوومیدانی در جهان

دوومیدانی ناب­ترین و اصیل­ترین رشته ورزشی است که ازریشه یونانی اتلوس به معنی مبارزه و تلاش گرفته شده و به اندازه تاریخ آفرینش انسال قدمت دارد. به راحتی می­توان گفت که دویدن با وجود موجودات زنده و انسان به وجود آمده است. اما سابقه تاریخی دو سرعت در مسافت کوتاه از دیر باز در همه تمدن­ها مورد توجه بوده و در سوابق تاریخی ملل مختلف از آن یاد شده است. در دوران امپراطوری روم باستان، لژیونر­ها (سربازان عضو ارتش) با پرداختن به انواع دو­ها و پرتاب ­ها، خود را برای مسابقات شمشیرزنی و نبرد­های تن به تن آماده می کردند. در مصر باستان نیز، نوعی ورزش «دومیدانی» شامل دویدن­های انفرادی و جمعی اجرا می شد. در ایرلند ورزش میدانی به نام «تیل تین» رایج است که پیشین­های چندهزار ساله دارد. المپیک باستان اولین اجرای سازمان یافته و قانون دار دوومیدانی بود. این بازی­ها از سال 776 قبل از میلاد آغاز شد و 12 قرن ادامه داشته ودوومیدانی درراس دیگر ورزش­ها قرار داشت. مسابقه دو با شرکت دوندگان چابک به مسافت یک اِستاد (182 متر) انجام می شد. واژه استادیوم از این کلمه گرفته شد. بعد از انگلستان، دومین کشوری که دوومیدانی در آن رونق بسیار یافت آمریکا بود. اولین باشگاه دوومیدانی آمریکا «کلوپ اتلتیک نیویورک» بود که در سال 1868 تاسیس گردید. در اولین دوره المپیک نوین در سال 1896 دوومیدانی در ردیف مهم ترین رشته­های ورزشی بازی­ها قرار داشت.

تاریخچه دوومیدانی در ایران

ورزش دو و میدانی در ایران، به ویژه در دوران باستان و روزگاران قدیم به اندازه سوارکاری، چوگان بازی، تیراندازی، کشتی و شمشیربازی رایج نبوده است. اما بی تردید جنگاوران و سربازان ایرانی در هر دوره از تاریخ، برای آماده سازی و تقویت جسم خود از این ورزش هم غافل نبوده اند. شاطر­ها را شاید بتوان نخستین افرادی به شمار آورد که ورزش و تمرین اصلی آن­ها از دوران کودکی دویدن بوده است. در دوره صفویه و پس از آن چنین رسم بود که مردانی چابک و تیزرو در پیشاپیش اسب بزرگان می دویدند و راه را برای عبور آن­ها باز می کردند. این دوندگان را شاطر می نامیدند.