صفحه محصول - مقیاس سرسختی روانشناختی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 3 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏مقیاس سرسختی روانشناختی اهواز . Ahvaz Hardiness Inventory
‏ (AHI‏)
‏این پرسشنامه را کیامرثی (1377) تهیه و اعتباریابی کرده است. پرسشنامه سرسختی اهواز یک مقیاس خودگزارشی مدادکاغذی 27 ماده ای است. نمره گذاری این پرسشنامه به این صورت است که آزمودنی ها به یکی از چهار گزینه هرگز، به ندرت، گاهی اوقات، بیشتر اوقات پاسخ می دهند و بر اساس مقادیر 0، 1، 2، 3 نمره گذاری انجام می شود.‏ به جز برای ماده های 6، 7، 10، 13، 17 و 21 که دارای بار منفی هستند و برای هر یک از چهار گزینه بالعکس نمره گذاری می شود که بر طبق جدول زیر انجام می شود. حد پایین نمرات پرسشنامه؛ 0 و حد بالای آن؛ 81 می باشد.
‏ دامنه نمره در این پرسشنامه، نشان دهنده سرسختی روان شناختی زیاد در فرد است. در پژوهش کیامرثی (1376) ضرایب کرونباخ کل ازمودنی ها برابر با 76/0، برای آزمودنی های دختر برابر با 74/0 و برای آزمودنی های پسر برابر با 76/0 به دست آمد. برای بررسی روایی همزمان، این پرسشنامه به طور همزمان با چهار پرسشنامه ی ملاک، مقیاس خودشکوفایی مزلو، مقیاس اعتبار سازه ای سرسختی، مقیاس افسردگی اهواز و پرسشنامه اضطراب به گروههایی از دانشجویان داده شد. ضرایب همبستگی بین نمره های کل آزمودنی ها در پرسشنامه سرسختی و اضطراب برای کل نمونه، آزمودنی های دختر و پسر به ترتیب 55/0-، 70/0- و 44/0- به دست آمد. این ضرایب گویای همبستگی منفی معنادار بین سرسختی و اضطراب است. ضرایب همبستگی منفی معنادار بین سرسختی و اضطراب است. ضرایب همبستگی بین نمره های کل ازمودنی ها در مقیاس سرسختی و افسردگی برای کل نمونه، آزمودنی های دختر و پسر به ترتیب 62/0-، 71/0- و 57/0- بود. ضریب های همبستگی بین نمره های کل آزمودنی ها، آزمودنی ها دختر و پسر در مقیاس خودشکوفایی با پرسشنامه سرسختی روان شناختی اهواز به ترتیب 55/0، 65/0 و 45/0 بود. نتایج آزمون های همبستگی پیرسون بین نمره های آزمودنی ها در مقیاس اعتبار سازه ای سرسختی و پرسشنامه سرسختی روان شناختی اهواز نشان داد که ضرایب های همبستگی از نظر آماری مهنادار هستند و این ضریب ها به ترتیب برای کل آزمودنی ها، آزمودنی های دختر و پسر 51/0، 61/0 و 46/0 بودند (به نقل از رحیمیان بوگر و اصغرنژاد فرید، 1387).