پاورپوینت پیاده راهها (pptx) 36 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 36 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
پیاده راه ها
چکیده
نوشتار حاضر، سعی در معرفی پیادهمداری دارد. در ابتدا مقدمه ای عنوان شده است که به برخی مفاهیم از جمله خیابان و تغییر و تحولات مقیاس شهرها با
شروع انقلاب صنعتی و پیش از آن پرداخته شده است . سپس به پیشینه و روند تحول این واژه در طی زمان و در کشورهای گوناگون می پردازد . پس از
آن به توضیح برخی مفاهیم پایه شامل پیاده مداری ، پیاده راه و آرام سازی پرداخته است که در این مفاهیم به دسته بندی انواع پیاده راه ، اهداف ساماندهی
فضاهای پیاده در شهرها ، نکات لازم در طراحی مسیرهای پیاده و کیفیت آن و روش های آرام سازی می پردازد و طرح های مفهومی کاهش سرعت در
کشور هلند را به تفصیل بیان می کند . سپس در انتها چند نمومه پروژه پیاده مداری داخلی و خارجی معرفی شده است .
مقدمه
خیابان به عنوان یکی از عناصر اصلی فضای شهری محسوب میشود، آنجایی که امکان مراوده بین انسانها، تفریح، پیادهروی، گذران اوقات فراغت،
بازی، خرید، تجمع و تظاهرات، دیدار، نشست، نگاه کردن، دسترسی، تردد، تبلیغات، اطلاعرسانی و ... را برای همگان فراهم میآورد. مطمئناً عملکرد
فضاهای عمومی از جمله خیابان با رشد تکنولوژی حمل و نقل و بر اساس سطح الگوی رفتاری (فرهنگی) عابر پیاده و بر اساس جنسیت و سن (مرد و
زن، کودکان، خردسالان، پیر و جوان، سالمندان و ... )، آب و هوا و ... در جوامع مختلف و در طول تاریخ متفاوت بوده و هست (معینی، 1385، 6).
تا قبل از انقلاب صنعتی، اندازه و تناسبات عناصر شکل دهنده شهر بر مبنای مقیاس انسانی و الگوی جابهجاییها نیز بر اساس حرکت فرد پیاده بود. یعنی
او اندازه و فاصله ها را تعیین میکرد. در واقع تعیین کننده جهت و گسترش توسعه شهر، توسط او تعریف میشد. با شروع انقلاب صنعتی در اروپا، که با
رشد و گسترش سریع شهرها همراه بود، به تدریج دیدگاههای طراحی و برنامهریزی شهرها تغییر یافت. با اختراع اتومبیل و استفاده از آن که سرعت و
راحتی را به ارمغان آورده بود، به مرور فرد پیاده، جایگاه و اولویت خود را در فضای معابر از دست داد. قطعنامه آتن در مورد جداسازی انواع ترددها در
سال 1933، ضربه اصلی را به رفت و آمد پیاده وارد ساخت. از سوی دیگر دیدگاه منطقهبندی کاربریها (1933) و تفکیک آنها بر اساس مسکن، کار،
خرید و تفریح در شهرسازی مدرن موجب افزایش فاصلهها شد.
مفهوم پیاده مداری
از دهه 60 قرن 20 میلادی، تحولی در شهرسازی رخ داد که لزوم بازگشت به اصولی را فراهم آورد که در شهرهای گذشته (ما قبل صنعت) جاری بود و
اینک باید با نیازهای زمان مطابقت داده میشدند. رنگ باختن حیات اجتماعی و تولد شهرهای بیروح، لزوم بازنگری به طرحهای شهری را (که توده و
فضا هر دو را در برمیگرفت) و نیز فقدان فضاهای شهری و عمومی مطلوب (که نبود عرصههای عمومی را گوشزد مینمود) دو چندان مینمود. فقدان
حیات شهری به لحاظ فقدان حضور فعالیتهای اجتماعی و انتخابی شهروندان در شهر بیشهریت، لزوم توجه به فضاهای شهری به عنوان عرصههای
عمومی که مکان حضور جامعه مدنی است، را یادآور شد (حبیبی، 1380، 45).
اندیشه خیابانهای دموکراتیک با درآمیختن برخی جنبههای پیاده و خیابانهای قابل زندگی براساس اعتقاد به استفاده عمومی استوار است. جین جیکوبز
یکی از اولین حامیان خیابانهای دموکراتیک بود و شهرسازان را نسبت به این مسئله آگاه ساخت که در دیدگاه ناظر "خیابان" در خلق حس مکان و ایجاد
امنیت در محلات اهمیت زیادی دارد (معینی، 1390، 60).
خیابان دموکراتیک اتومبیل سوار را حذف نمیکند بلکه با ایجاد تعادلی عادلانه میان اتومبیلها و دیگر استفادهکنندگان خیابان، نظیر عابران پیاده و
دوچرخهسواران، فضای مناسبی برای آن در نظر میگیرد و به عنوان یک خیابان قابل زندگی نه تنها بر ایمنی و آسایش تأکید دارد، بلکه دسترسی و
نیازهای انواع مختلف مردم را درنظر گرفته و مداخله فعالانه، تصرف، اکتشاف، اعتراض و دگرگونی به وسیله استفادهکنندگان را تشویق میکند (معینی،
1390، 61).
زایش فضای جدید از دل فضای کهن، برای نظارت و مراقبت توسعه برونی شهر و با هدف توسعه درونی اهمیت مییابد و بالاخره "شهر زنده فضا" متولد
میگردد (حبیبی، 1380، 47).
مفهوم پیاده مداری
بنابراین اولین اقدام میتواند کنترل حضور وسایل نقلیه موتوری در بافت باشد. تقریباً در تمام مطالعات مربوط به بهسازی، نوسازی و بازسازی مراکز کهن
شهری، این اقدام صورت پذیرفته و ضمن آنکه تجهیزات لازم به درون بافت برده میشود، از معابر مختص عابر پیاده و طراحی شده نیز بهره گرفته می
شود. جهت اجرای این امر، شرایط بافت ایجاب مینماید که اولویت تخصیص مسیرهای موجود در بافت به عابران پیاده در هماهنگی با ضرورت حضور
اتومبیل صورت پذیرد. بنابراین مداخله در مسیرهای شهری میتواند به عنوان اولین گام یا گامهای نهادین در ساماندهی شهر برای نیل به شهر مطلوب به
حساب آید. مسیری که انسانی، پویا و زنده است، سبب رونق حیات اجتماعی میگردد، هویتبخش و خاطرهساز است و خود به عنوان یکی از عرصههای
جمعی، صحنه نمایش شهر است و به عبارتی هم "مقصد" است و هم "معبر" (حبیبی، 1380، 46).
انگاره کلی مطرح شده را میتوان تحت عنوان "احیای نقش انسان پیاده در شهر" بیان نمود که در پس آن "احیای شهر کهن (شهر درونی) با قابلیتهای
گردشگری منطبق با حرکت پیاده" جای دارد. در این انگاره آنچه مورد توجه اصلی قرار میگیرد عبارت است از:
- رابطه انسان با انسان و مجموعه انسانی، که احیاء حیات مدنی را طلب مینماید.
- رابطه انسان با فضا، که ایجاد عرصههای عمومی را مطرح میکند.
- رابطه انسان با کالبد، که گفتگوی شکل و شاکله را طرح میکند.
- رابطه انسان با زمان، که تداوم تاریخی فرهنگ، سنت، هویت و خاطره را میجوید.
- رابطه انسان با مکان، که انباشت، تجسم و تجسد خاطرههای جمعی را پی گرفته و از شکل به شاکله ره میبرد (حبیبی، 1380، 47).
مفهوم پیاده مداری
حرکت پیاده طبیعی ترین ،قدیمی ترین ،وضروری ترین شکل جابه جای انسان است وپیاده روی هنوز مهم ترین امکان برای مشاهده مکان ها ،واحساس شور
وتحرک زندگی وکشف ارزشها وجاذبه های نهفته در محیط است زمانی که فضا برای اسایش وحضور ایمن وفعال پیاده در شهر مناسب نباشد اولین قشری که
از حضور در شهر محروم می شوند گروهای ویژه سالمندان ،معلولین ،کودکان ،وافراد بزرگساالن می باشند .در حالی که این قشر درصد زیادی ازاستفاده
کنندگان فضای شهری را تشکیل می دهند وعدم حضور ایشان در شهر به معنای افت کیفیت شهری وسلب معنای شهری از آن میباشد(فجر وتوسعه1.1381).
آن چه امروز در شهرهای قابل توجه است این که تاریخ زدایی وزدودن خاطرات جمعی برای افزایش مسیرهای سواره رو و توجه مسئولین تنها برای رفع
نیازهای سواره موجب افول ارزش های بصری شده است.ونتیجه آن که زمانی که مقیاس شهر تنها برای رفع نیازهای سواره ساخته میشود پیاده روها در
فضای شهری احساس گم گشتتگی ناامنی وبی هویتی می کنند (پاکزاد371،1386).
توجه به این نکته مهم است که عابران پیاده نمی خواهند فقط پیاده روی کنند.آنان یا می خواهند به مقصدی برسند یا کاری را انجام بدهند .این آزادی که یک فرد
بتواند راه برود وبگردد و راهنمای خوب ومفیدی برای دستیابی به کیفیتی متمدن در محیط های شهری است (تیبالیز 1388،8)
مفهوم پیاده راه
پیادهراهها به نواحی یا معابری که انحصاراً در اختیار پیادگان قرار میگیرد و وسایل نقلیه موتوری تنها به منظور دسترسی و سرویسدهی ضروری حق ورود به آن را دارند اطلاق میشود (معینی، 1390، 20).
راههای مخصوص پیاده در ترکیب با انواع فضاهای شهری به صورتهای زیر در میآیند:
1. خیابان مخصوص پیاده
2. راسته بازار
3. بازار
4. پاساژ
5. میدانگاه
6. بازارگاه
7. منطقه مخصوص پیادهها (کاشانی جو،1389، 56)
احداث یک محیط با کیفیت بالا برای عابران پیاده در طول ستون فقرات اصلی مرکز شهر، در باز آفرینی کالبدی و اقتصادی این بخش از شهر نقش مهمی را ایفا می کند. در شیکاگو ، توسعه ی منظر خیابان و کاشت گیاهان فصلی در خیابان میشیگان شمالی باعث ایجاد یک تصویر ذهنی با کیفیت عالی برای فعالیت های مغازه داران خرده فروش و همینطور تاجران عمده ی این خیابان شده است. (پامیر،1389 ، 138)
مفهوم پیاده راه
1-مسیرپیاده
مسیرهای پیاده یا پیاده راه ها معابری با باالترین حد نقش اجتماعی هستند که در آن ها تسلط کامل با عابرپیاده بوده واز وسایل نقلبه موتوری تنها به
منظور سرویس دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می شود (پاکزاد 271،1386).
عموما خیابانهای پیاده شاخصه هایی مانند خدمات وامکانات برای استراحت ،تفریح وفراغت یا دامنه ای از فعالیت های گوناگون را در خود دارند .سیمای
زمین ومحوطه سازی آنها معموال با گیاهان وگل ها وآب نماها صورت گرفته است.این خیابانها با فعالیت های مختص اسایش کودکان وراحتی بزرگساالن
را نیز در برمی گیرد .روشنایی خیابان باتوجه به مقیاس انسانی وبه خصوص تامین کیفیتی چون ایمنی در نظر گرفته می شود ودر نهایت خیابان مانند
یک فضای شهری عملمی کند ووجود مبلمان شهری چون نیمکت ومیزها نیز فضایی برای تعامالت اجتماعی به وجود می اورند .حوزه های پیاده شامل
مناطق مخصوص پیاده .همچون بازار واموال ها وپیاده راه ها می باشد ( ملک3:1385).
